Talk:
การจัดการฟาร์ม 4 (ตัวอย่าง ตอนที่1)
ในหัวข้อนี้จะกล่าวถึงการนำข้อมูลที่เก็บในฟาร์มมาวิเคราะห์และใช้ประโยชน์
อย่างไรก็ตามการวิเคราะห์ที่ถูกต้อง แม่นยำ
ข้อมูลที่ครบถ้วนย่อมเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรก
และความถูกต้องของข้อมูลก็มีความสำคัญตามมา
เนื่องจากการวิเคราะห์ข้อมูลในองค์รวมย่อมเกิดมาจากข้อมูลแต่ละอันมารวมกันดังนั้นข้อมูลทุกข้อมูลที่บันทึกลงไปย่อมมีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง
ข้อมูลที่นำมาวิเคราะห์เป็นตัวอย่างเป็นข้อมูลประจำปี 2551 ที่เก็บมาจากฟาร์มแห่งหนึ่งในประเทศไทย
ตารางที่
1 แสดงค่าดัชนีหลักของฟาร์มแห่งหนึ่ง
ชื่อดัชนี
|
ค่าดัชนีของฟาร์ม
|
ค่าดัชนีมาตรฐาน
|
||
จำนวนลูก/แม่/ปี
|
8.78
|
35
|
||
ลูกหย่านม/คอก
|
5.49±2.5
|
7
|
||
จำนวนลูกคลอด ณ วันคลอด
|
6.4±2.14
|
8
|
||
จำนวนลูกตายก่อนหย่า
|
14.18%
|
<5%
|
||
จำนวนคอก/แม่/ปี
|
1.6
|
5
|
||
ขนาดฝูงแม่
|
229
|
แล้วแต่ขนาดฟาร์ม
|
||
อัตราผสมติด
|
57.14%
|
90%
|
||
จากตัวเลขดัชนีที่ออกมาในตารางที่
1
เมื่อเทียบเลขที่ได้กับความรู้สึก หรือเทียบกับดัชนีมาตรฐานผมทราบว่าทุกคนต้องบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าฟาร์มนี้ย่อมมีปัญหาอยู่แน่นอน
ขนาดแม่มีร่วม 200 ตัวแต่ผลผลิตค่อนข้างต่ำมาก แต่อย่างไรก็ตามคณะผู้วิจัยได้ถามถึงค่าดัชนีต่างๆตามความรู้สึกของเจ้าของฟาร์ม
ซึ่งได้ผลเปรียบเทียบระหว่างข้อเท็จจริงกับความรู้สึกได้ดังตารางที่ 2
ตารางที่
2 แสดงการเปรียบเทียบดัชนีหลักจากการสัมภาษณ์ และการวิเคราะห์
ชื่อดัชนี
|
ค่าดัชนีจากสัมภาษณ์
|
ค่าดัชนีจากการวิเคราะห์
|
||
จำนวนลูก/แม่/ปี
|
ประมาณ 24-35
|
8.78
|
||
ลูกหย่านม/คอก
|
ประมาณ 6-7
|
5.49±2.5
|
||
จำนวนลูกคลอด ณ วันคลอด
|
ประมาณ 8-10
|
6.4±2.14
|
||
จำนวนลูกตายก่อนหย่า
|
ประมาณ 10%
|
14.18%
|
||
จำนวนคอก/แม่/ปี
|
ประมาณ 4-5
|
1.6
|
||
ขนาดฝูงแม่
|
ประมาณ
200
|
229
|
||
อัตราผสมติด
|
ประมาณ 60%
|
57.14%
|
||
จากข้อมูลข้างต้นทำให้ทราบว่าความรู้สึก
กับความจริงนั้นมีความแตกต่างกันมากถ้าเราไม่มีการเก็บข้อมูลที่ดี
และการวิเคราะห์ที่ถูกต้องย่อมไม่ทราบปัญหาที่เกิดขึ้นอยู่เลย
การวิเคราะห์ที่แก้ปัญหาผมจะดูเป็นขั้นลำดับ เพื่อหาต้นตอของปัญหาที่แท้จริง
เริ่มต้นด้วย ลูก/แม่/ปี ของฟาร์มมีแค่ 8 ทั้งที่ของมาตรฐานอยู่ที่ 35 ซึ่งต่างกันอยู่เกือบ 5 เท่า
ดัชนีนี้เกิดขึ้นจากดัชนีสองตัวคือ ลูกหย่านม/คอก
และจำนวนคอก/แม่/ปี
ซึ่งทั้งสองค่าก็มีปัญหาเหมือนกัน แสดงว่าปัญหานั้นเกิดขึ้นทั้งสองทาง
เรามาดูทางแรกกันก่อนคือทาง ลูกหย่านม/คอก
ซึ่งเกิดมาจาก
จำนวนลูกคลอด ณ วันคลอด
และจำนวนลูกตายก่อนหย่า การเพิ่มจำนวนลูกคลอด ณ วันคลอดนั้นขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย
และแก้ไขได้ยากรวมทั้งเลขในฟาร์มนี้ก็ไม่ถือว่าต่ำมาก
แต่ร้อยละการตายของลูกก่อนหย่านั้นมาถึง 14 % ถ้าลดค่านี้ลงหรือประมาณ 2%
ได้จะทำให้เราเหลือลูกกระต่ายต่อคอกประมาณ 6 ตัวซึ่งเข้าใกล้ค่ามาตรฐานมากขึ้น จากตรงนี้ผมก็ต้องเข้าไปสำรวจฟาร์มว่าการจัดการการคลอด
และลูกก่อนหย่าเป็นอย่างไรบ้าง เพื่อหาปัญหา และนำมาแก้ไขต่อไป
ในตอนหน้าเราจะมาวิเคราะห์กันต่อครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น